Jak ułatwić dziecku start w przedszkolu?

Jak ułatwić dziecku start w przedszkolu?

1. Staraj się jak najwięcej mówić o przedszkolu. Musisz mówić, że będzie się mogło tam bawić z kolegami, rysować kredkami i lepić z plasteliny i że będą tam duże  sale i zabawki . Jeśli będzie ci zadawało pytania , nie pozostaw żadnego z nich bez odpowiedzi.
   
   
2. Dziecko musi wiedzieć, jak wygląda jego przedszkole. Wybierz się tam na spacer, możesz być pewna, że przedszkolne sale z zabawkami i dziecięcymi dekoracjami spodobają się dziecku.
   
   
3. Wybierzcie się razem z dzieckiem na zakupy - pozwól żeby wybrało kapcie lub worek do przedszkola.
   
   
4. Jeśli dziecko miało mało kontaktów z rówieśnikami nadrabiaj to teraz - zaproś do siebie znajomych z dziećmi, lub wybierzcie się na plac zabaw. Postaraj się, żeby dzieci bawiły się bez twojego udziału.
   
   
5. Sprawdź, czy twoje dziecko potrafi samodzielnie wykonywać proste czynności - zakładać czapkę, sweter, wkładać kapcie, jeść łyżką i widelcem. Jeśli ma problemy, poćwiczcie razem. Chwal je za każdy nawet najmniejszy sukces.
   
   
6. Jeśli dziecko nigdy nie rozstawało się z domem, zostaw je na godzinę lub dwie u dziadków lub znajomych. To bardzo ważne, gdyż w przeciwnym razie przedszkole będzie mu się kojarzyło z pierwszym rozstaniem.
   
   
7. Nie zamartwiaj się, że dziecko idzie do przedszkola, nie bój się, że nie da sobie rady. Ono od razu wyczuje twoje nastroje i będzie negatywnie nastawione do tego nowego etapu w swoim życiu.

Rady na pierwsze wrześniowe dni

Nie przeciągaj pożegnania w szatni, pomóż się dziecku rozebrać, pocałuj je na do widzenia i wyjdź.

Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu, będzie wiedziało, że łzami może wszystko wymusić.

Nie obiecuj: „jeśli pójdziesz do przedszkola dostaniesz lalkę (samochód)”, kiedy będziesz odbierała je z przedszkola możesz dać mu jakiś malutki prezencik, ale nie może to być forma przekupywania.
Kontroluj się, co mówisz, zamiast: „ Już możesz wracać do domu”, powiedz: „Teraz idziemy do domu”. To niby niewielka różnica, ale pierwsze zdanie sugeruje sytuację przymusową, drugie - nie.

Nie zmuszaj, aby dziecko po przyjściu do domu zaraz opowiadało, co wydarzyło się w przedszkolu. To powoduje niepotrzebny stres.

Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola ojciec. Rozstanie z tatą jest często mniej bolesne.

Czas pobytu małych dzieci 3-4 latków w przedszkolu w miarę możliwości nie powinien być zbyt długi.

Ubranie dziecka musi być wygodne i nie może sprawiać kłopotów. Pozostaw w szafeczce dodatkowe rzeczy do ubrania, uprzedź je, że gdy pobrudzi lub zmoczy ubranie, przebierze się w czyste.
Odbierając z przedszkola nie wypytuj, dlaczego założyło inne rzeczy. Jeśli samo ci o tym opowie, wysłuchaj cierpliwie, staraj się nie narzekać i nie dziwić.

Pozwól zabrać do przedszkola ulubioną zabawkę - przytulankę, poprzez kontakt z czymś bliskim przypominającym dom stwarza się dziecku poczucie bezpieczeństwa.

W rozmowach o przedszkolu podkreślaj jego dobre strony, ale nie odbieraj dziecku prawa do własnej oceny życia przedszkolnego. Dobrze jest pozwolić dziecku się wyżalić i podtrzymać go na duchu. Warto rozpoznać sytuacje trudne, przedyskutować postępowanie. Dziecko powinno wiedzieć, że może w takich chwilach zaufać swojej Pani tak samo jak mamie.

Warto nawiązać dobry kontakt i stałą współpracę z nauczycielkami danej grupy. Warto dowiadywać się o różne sprawy dotyczące pobytu dziecka w przedszkolu, jak radzi sobie podczas zabaw i zajęć, czy ma jakieś problemy i nad czym dobrze byłoby popracować w domu.

Czynniki utrudniające adaptację:

• brak zaufania do placówki, podejrzliwość wobec personelu,
• niepokój, lęk, poczucie zagrożenia,
• brak jasnych reguł, zmienność w ich przestrzeganiu,
• brak doświadczeń społecznych w kontaktach z innymi dorosłymi i dziećmi,
• nadopiekuńczość, wyręczanie dziecka w czynnościach związanych z samoobsługą,
• straszenie dziecka przedszkolem, ciociami, itp.,
• pośpiech, zdenerwowanie, spóźnianie brak czasu dla dziecka, zabieganie,
• brak zrozumienia dla trudnych zachowań dziecka, obrażanie się na dziecko, odrzucenie,
• zmiana rytmu i trybu życia dziecka.

Dla dobrej adaptacji dziecka w nowym środowisku jakim jest przedszkole trzylatek powinien mieć opanowane następujące czynności:

• samodzielne jedzenie łyżką,
• mycie rąk,
• czynności higieniczne przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych,
• zdejmowanie i ubieranie podstawowych części garderoby (np. nakładanie kapci),
• rozpoznawanie swoich rzeczy wśród innych,
• wycieranie nosa,
• w miarę rytmiczne chodzenie po schodach przy poręczy,
• znajomość swojego imienia i nazwiska.

Pamiętaj:
Opinie i uwagi nauczycielek, zwłaszcza te trudne przez rodziców do zaakceptowania, nie są wynikiem negatywnego stosunku do dziecka, ale wynikają z naszej troski o dziecko, na które rodzice patrzą zawsze przez różowe okulary. Należy pamiętać, że przedszkole jest partnerem rodziców. Wiedza i umiejętności zdobyte w przedszkolu powinny być utrwalane i pogłębiane w domu. Dla dobrej adaptacji potrzebne jest systematyczne zaangażowanie ze strony rodziców w życie przedszkola.